CHOPIN 2010

Fryderyk Chopin był w Londynie dwukrotnie. Po raz pierwszy wyjechał do Anglii z Camillem Pleyelem, 10 lipca 1837 roku, na dwa tygodnie. Prawdopodobnie zatrzymał się w hotelu „Sablonniere”, znajdującym się na rogu Cranbourn Street i Leicester Square. Jego przewodnikiem był wówczas Stanisław Egbert Koźmian. Podczas pobytu w Londynie Chopin odwiedził ważne miejsca, takie jak Hampton Court, Richmond, Blackwall, Chichester i Royal Windsor, a także obejrzał kilka oper w Covent Garden. W salonie Henry’ego Fowlera Broadwooda, fabrykanta fortepianów (przy 46 Bryanston Square), zagrał dla grupy znajomych. Do Paryża wrócił około 23 lipca.

Drugi pobyt Chopina w Anglii był zdecydowanie dłuższy – trwał siedem miesięcy, od 20 kwietnia do 23 listopada 1848 roku. Jego opiekunami byli ponownie Stanisław Egbert Koźmian oraz Karol Franciszek Szulczewski, Jane Wilhelmine Stirling i jej siostra, Katherine Erskine. Po przyjeździe zatrzymał się w luksusowym apartamencie przy 10 Bentnick Street, Cavendish Square, a następnie przeniósł się do ekskluzywnego mieszkania przy 48 Dover Street, Piccadilly, w którym znajdowały się trzy fortepiany. Podróż Chopina miała charakter zarobkowy, dlatego udzielał lekcji i koncertował w salonach arystokracji i publicznych salach koncertowych. W Londynie wystąpił m.in. u lady Gainsborough, u markiza Williama Alexandra Douglasa, w salonie księżnej Sutherland w Stafford House (obecnie Lancaster House, obok Buckingham Palace przy Constitution Hill) w obecności królowej Wiktorii, jej męża, ks. Alberta, Wellingtona i innych wysoko utytułowanych osób. U lady Adelaide'y Sartoris w Eaton Palace (przy 99 Etonplace, Belgravia) dał koncert dla 150 osób, a u lorda E. Falmoutha przy St. James’s Square wystąpił wspólnie z Pauliną Viardot. Z recitalami wystąpił też u Lady Blessington w Gore House w Kensington, w salonie Stirling-Maxwells’ów w okolicach Picadilly (przy 39 Clarges Street), a także u Thomasa i Jane Carlyle’ów niedaleko dzisiejszego Albert’s Bridge (przy 24 Cheyne Row). Bywał też częstym gościem u Erskinów/Stirlingów przy 44 Welbeck Street. Wieczorami oglądał opery, m.in. Lunatyczkę Belliniego we Włoskim Teatrze (z Jenny Lind w jednej z ról), a w Covent Garden słuchał Pauliny Viardot, która śpiewała jego mazurki z opracowanym przez siebie tekstem. Z Londynu na trzy miesiące – od 5 sierpnia do 31 października – udał się do Szkocji; wyruszył pociągiem ze stacji Euston i jechał przez Birmingham i Carlisle. Po powrocie przeniósł się do apartamentu przy St. James Place. Stan zdrowia kompozytora znacznie się pogorszył. Opiekowała się nim ks. Marcelina Czartoryska. Po raz ostatni wystąpił publicznie w Londynie 16 listopada w Guild Hall na wencie na rzecz weteranów powstania listopadowego, na zaproszenie lorda Dudleya Stuarta, prezesa Towarzystwa Przyjaciół Polski. Anglię opuścił 23 listopada pod opieką Leonarda Niedźwieckiego i swego służącego; koleją żelazną dojechał do Falkeston, a stamtąd promem do Boulogne sur Mer. W Paryżu był dzień później.